Het ontwerp verenigt twee manieren van benaderen, het geeft vorm aan en levert een vorm binnen het gebied. De situatie was een onbepaald overgangsgebied, een leegte tussen de Ring A-10 en de wijk Nieuwendam. Gekozen is om dit gebied op te delen in drie stukken, de woningen, het kunstwerk en het landschap. Drie karakters waarmee het stuk niemandsland wordt ingevuld.
De aanwezigheid van een stuk weg zonder verkeersfunctie vormde een aanleidding om iets mee te doen. Het oude wegdeel loop nu uit en vervormt zich tot een poort. De poort onderbreekt de oude doorgaande richting en geeft met een dynamische draai de nieuwe hoofdrichting aan, wat de verkeerssituatie heeft verhelderd. De poort is als gegeven treffend binnen haar context, vanuit de poort ontrolt zich de weg zich naar de Ring A-10 en hiervanuit vormt de weg zich om als poort naar het woongebied. Het is een bouwwerk zonder een direct nuttige functie en lijkt slechts tot doel het oog van de voorbijganger te plezieren. In deze hoedanigheid kan men het opvatten als een eigentijdse folly in een landschap van verkeer.