In het stedebouwkundig ontwerp voor het bedrijventerrein Beveland lag de nadruk op diversiteit. Het zou een ‘gebaksdoos’ moeten worden met daarin ‘verschillende gebakjes’ zonder enige samenhang in vorm. Een zo’n gebakje is de G.Rietveldweg die oogt als een heuse ‘boulevard’, alleen een die van ergens naar nergens leidt. Het is citaat waarbij de context achterwege is gelaten. Dit contextloos citeren is als uitgangspunt doorgezet in het ontwerp van het kunstwerk.
Het object zou een mobiel, utiel, uniform karakter moeten krijgen. Iets wat op elk moment weer kan verdwijnen en geen relatie met de omgeving heeft. Gezien de dominante positie van de auto binnen bedrijfsterreinen ging de aandacht uit naar ANWB-wegwijs-borden als een te gebruiken fenomeen. Vanuit daar is verder gezocht naar mogelijkheden waarmee het object zich verder zou verlossen uit zijn omgeving. Wat leidde tot een kappel. De tegenstelling tussen, religieus-profaan, rust-werk, oud-nieuw, maakt het tot een volledig misplaatst bouwwerk in deze omgeving. Gezien de jonge geschiedenis van Heerhugowaard krijgt de gefingeerde authenticiteit van de kappel hier een extra dimensie.
Bij nader onderzoek bleek dat ‘kapel’ is afgeleidt van ‘capella’ het Latijnse woord voor mantel is in haar betekenis ontstaan door st.Maarten die met zijn zwaard de helft van zijn mantel afsloeg om dit deel aan een arme te geven. De halve mantel is in dit geval treffend in relatie tot bedrijventerreinen waar de architectuur zich vaak beperkt tot de vorm van de ‘buiten- mantel’.
De gekozen ANWB-wegwijzer is zodoende vervormt tot een kapel die slechts verwijst naar zichzelf als eind-bestemming. Het voorziet de G.Rietveldweg van een visueel eindpunt. Het koor richting het Oosten doet het een mogelijke authenticiteit vermoeden en met de positie boven het maaiveld ontstijgt het uit de omgeving.